مدلیابی روابط ساختاری بین هیجانات پیشرفت با پیشرفت تحصیلی با میانجیگری عواطف مثبت و منفی در دانش آموزان پایه ششم شهرستان بیجار

مطالعه حاضر با هدف آزمون نقش میانجیگری عاطفه مثبت و منفی در رابطه هیجانات پشرفت و عملکرد تحصیلی در گروهی از دانش آموزان پایه ششم انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم شهرستان بیجار بود. در این مطالعه، محقق برای انتخاب مشارکت کنندگان از بین روشهای چندگانه نمونه گیری احتمالاتی (تصادفی) از روش نمونه گیری چندمرحلهای استفاده شد. سپس فراگیران بطور همزمان سه پرسشنامه عواطف مثبت و منفی((PANAS، پرسشنامه هیجانات پیشرفت(AEQ-R، عبدالله پور، (۱۳۹۴ و پرسشنامه استاندارد عملکرد تحصیلی پاسخ دادند. در مطالعه حاضر، به منظور تعیین رابطه متغیرها، از روش همبستگی پیرسون، برای تعیین مدل واسطهمندی عواطف در رابطه بین هیجانات پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه مندی عواطف در رابطه بین هیجانات پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان با داده ها برازش مطلوبی دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون مدل مفروض نشان داد که رابطه بین هیجانات مثبت پیشرفت با عواطف مثبت، مثبت و معنادار و رابطه بین هیجانات منفی با عاطفه منفی، منفی و معنادار بود. همچنین، نتایج نشان داد که رابطه بین هیجانات مثبت با پیشرفت تحصیلی، مثبت و معنادار و با هیجانات پیشرفت منفی، منفی و معنادار بود. همچنین، رابطه بین عاطفه مثبت با پیشرفت تحصیلی، مثبت و معنادار و با عاطفه منفی، منفی و معنادار بود. در مجموع، نتایج مطالعه حاضر با تاکید بر نقش واسطه ای عواطف در رابطه بین هیجانات پیشرفت و عملکرد تحصیلی نشان میدهد که بخشی از پراکندگی مشترک بین عملکرد تحصیلی و هیجانات پیشرفت از طریق عاطفه مثبت و منفی تبیین می شود. به بیان دیگر، نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که یکی از مطمئن ترین انتخابهای مفهومی با هدف تفسیرپذیری اشکال مختلف رفتارهای پیشرفت مدارانه فراگیران مستلزم تاکید همزمان بر سه حوزه معنایی متداخل شامل شناخت، هیجان و انگیزش است.

Keywords:

عاطفه مثبت و عاطفه منفی , عملکرد تحصیلی , هیجانات پیشرفت .