اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) بر استرس والدگری، انعطاف پذیری شناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) بر استرس والدگری، انعطاف پذیری شناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری بود. روش پژوهش حاضر از نوع طرح نیمه آزمایشی با دوگروه (آزمایش وکنترل) و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود، جامعه آماری را کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر اهواز در نیمه دوم سال ۱۳۹۵ تشکیل میدادند، که از این میان ۴۰ نفر انتخاب و ۲۰ نفر به صورت تصادفی به گروه کنترل و ۲۰ نفر به گروه ازمایش اختصاص یافته و گروه آزمایش در هشت جلسه درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی شرکت کردند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت ننمود، هر دوگروه در شروع و پایان مداخله توسط پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی، پرسش نامه شاخص تنیدگی والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند، داده های گردآوری شده توسط آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. نتایج تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب افزایش انعطاف پذیری شناختی وکاهش استرس والدگری گروه آزمایش شده است و می تواند بر بهبودی مشکلات زیادی از زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری موثر باشد. پیشنهاد می شود از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه های درمانی و آموزشی والدین دارای کودکان با اختلالات یادگیری استفاده گردد.

Keywords:

اختلالات یادگیری , استرس والدگری , انعطاف پذیری شناختی , درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی.