بررسی رابطه میان خودکنترلی و رفتار شهروندی سازمانی و نقش تعدیل گری هوش معنوی

هدف این پژوهش بررسی رابطه میان خودکنترلی با رفتار شهروندی سازمانی و نقش تعدیل گری هوش معنوی می باشد. این پژوهش از نظر هدف جزء پژوهش های کاربردی و از نظر روش گردآوری دادهها، توصیفی از نوع همبستگی می باشد که در جامعه آماری کارکنان استانداری لرستان و واحدهای تابعه در سال ۱۴۰۱ انجام شد؛ برای واکاوی دادههای پرسشنامه ها - آزمونهای توصیفی ، ضریب همبستگی پیرسون، آزمونهای رگرسیون و آزمون مقایسه میانگین ها - از نرم افزار SPSS استفاده شده است . نتایج نشان می دهند میان خودکنترلی و هوشمعنوی با رفتار شهروندی سازمانی رابطه معنادار می باشد. هوش معنوی به عنوان یک متغیر تعدیل گر رابطه میان خودکنترلی با رفتار شهروندی سازمانی را کاهش می دهد، ولی ارتباط را از بین نمی برد؛ هوش معنوی اثر خودکنترلی بر روی رفتار شهروندی سازمانی را کاهش می دهد. میان جنسیت با متغیرهای خودکنترلی ، هوش معنوی و رفتار شهروندی رابطه معنادار نمی باشد؛ ولی میان سن ، تحصیلات و تجربه کاری با متغیرهای خودکنترلی ، هوش معنوی و رفتار شهروندی رابطه معنادار می باشد.

Keywords:

رفتار شهروندی سازمانی , خودکنترلی , هوش معنوی