بررسی پارامتر فردگرایی به عنوان مانعی در پیاده سازی برنامه جانشین پروری در سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران

مدیریت منابع انسانی شناسایی ، انتخاب ، استخدام ، تربیت و پرورش نیروی انسانی به منظور نیل به اهداف سازمان است . جانشین پروری به عنوان یک زیر سیستم مدیریت منابع انسانی بر یادگیری سازمانی ، افزایش رضایت شغلی کارکنان، نرخ گردش نیرو و عملکرد مناسب سازمان تاثیر گذار است . بنابراین ضرورت دارد سازمان به بررسی موانعی که به صور مختلف اخلالی در پیاده سازی برنامه های مرتبط به پرورش جانشین ایجاد می کنند ، بپردازد . در این پژوهش تلاش شده تا با به کارگیری رویکردی آمیخته از تحلیلات کمی و کیفی در روش شناسی پژوهش ، به مطالعه موانع فردی پیاده سازی برنامه جانشین پروری در سازمان صنایع پرداخته شود. این پژوهش یک مطالعه پیمایشی مقطعی است که از نظر نوع تحقیق در زمره تحقیقات کاربردی قرار میگیرد.در بخش کیفی از روش تحلیل تم بهره گرفته شده و روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده و حجم نمونه ۲۰۳ نفر است . کلیه تحلیلات و مراحل آنها با استفاده از نرم افزارهای Excel، SPSS وLISREL انجام پذیرفت که در نهایت پس از بررسی دقیق ضرائب همبستگی و تحلیل عاملی مرتبه اول و دوم بر روی داده های پژوهش ، اولویت بندی دقیقی از موانع فردی پیاده سازی برنامه جانشین پروری در سازمان صنایع با استفاده از آزمون فریدمن ارائه شد .

Keywords:

جانشین پروری , پیاده سازی برنامه جانشین پروری , عوامل فردی , مدیریت بهینه , سازمان صنایع