جایگاه و مفهوم ماآت در مصرباستان

هرم بزرگ هستی یا نظم کیهانی، بنیادی ترین طرح هستیشناسی است که از آغاز دوران ما قبل تاریخ تا کنون بین بسیاریاز جوامع و فرهنگ های مختلف بوده، و جامعه را نظامند کرده است. نمونه های از مفهوم نظم کیهانی در بین اقوام عبارت اند از: در سنت هندی ریته، در باورهای زرتشتی اشه، در مصر باستان مآت، در دین بودایی دهرمه، مسیحیت لوگوس، یونانباستان دایکو یا منوس، خاور دور دائو و در اسلام وحدت است. بر این اساس جهان و هستی، مرکب از زنجیره عظیمی تصور میشد که نظمی قائم محور و غایتمند بر تمام موجودات از راس تا پایین ترین موجود حاکم را برقرار سازد، یعنی در واقعدیدگاهی متافیزیکی که به دنبال معنا و انسجام در جهان بود. این دیدگاه که در اصل مبتنی بر اسطوره بود دو جنبه آسمانی و زمینی داشت که در شکل زمینی منجر به شکل گیری نظام های سیاسی و فلسفی گوناگون شد. پژوهش حاضر با روشتوصیفی – تحلیلی بر آن است تا جنبه های مختلف یکی از این مفاهیم یعنی مات در تمدن مصر باستان بپردازد و مشخص سازد که ابعاد مختلف ماآت گویای منطق توحیدی است که با پیوند خوردن با امور ماورایی و آسمانی معنا پیدا می کند

Keywords:

اجتماع و سیاست , ماآت , مصرباستان , نظم کیهانی