نقش پدر و مادر در تربیت و آموزش فرزندان

خانواده به عنوان اولین و کوچک ترین جامعه ای که کودک به آن وارد می شود و عضوی از آن می شود در شکل گیری شخصیتو رشد فردی او تاثیر بسزایی دارد . ساختار شخصیتی، عاطفی و اجتماعی کودک به واسطه رفتارهای والدین و اعضای خانوادهشکل می گیرد. والدین اولین آموزگاران هستند که کودکان در مدرسه خانواده از آن ها آموزش می بینند. بنابراین این معلمانقبل از ورود کودک، باید آموزش های لازم را جهت تربیت کودک ببینند. بنیان و اساس یک جامعه سالم را خانواده های سالمتشکیل می دهد. هر فردی بدون اینکه خود انتخاب کند، در خانواده ای به دنیا می آید، رشد می کند و به تکامل می رسد. دراین بین خانواده ای سالم و موثر است که با آموزش های صحیح انسان سالمی پرورش دهد .والدین هر دو بازیگران نقش اصلی آموزش و تربیت کودک هستند. معمولا نقش مادر در شرایط مطلوب خانواده به عنوان مربیو معلم تلقی می شود و پدر با او همراهی می کند. در واقع یک روش توافقی بین والدین است. مادر به واسطه اینکه پس از تولدکودک کنار او بوده، فاصله نزدیک تری با فرزند دارد. هر دو در بالا بردن سطح ارزش های اخلاقی، رفتاری، آموزشی، فکری وتجربیات با یکدیگر همکاری کنند تا کودک در محیطی سالم و مثبت رشد کند. مادر قلب خانه است پس بدون وجود او احساساتدر خانواده جریان نخواهد داشت. در این مقاله به بررسی نقش مادر و پدر در تربیت و آموزش فرزند و اهمیت و لزوم مشاورهخانواده پرداخته شده است.

Keywords:

تربیت فرزند , نقش مادر در تربیت , نقش پدر در تربیت , مشاوره خانواده