شناسایی عوامل بازدارنده پیاده سازی مدیریت منابع انسانی پایدار (موردکاوی: سازمان بورس و اوراق بهادار، بورس انرژی و بورس کالای ایران)

مدیریت منابع انسانی پایدار، به عنوان یک پارادایم جدید، جزو مهم­ترین روندهای مطالعاتی مدیریت منابع انسانی در سال­های اخیر بوده است. پایداری منابع انسانی شامل پایداری در سه حوزه اقتصادی، اجتماعی و زیست­محیطی است. بررسی­های انجام شده حاکی است مدیریت منابع انسانی پایدار در سازمان بورس و اوراق بهادار، شرکت بورس کالا و بورس انرژی ایران به عنوان سه سازمان بورسی فعال در بازار سرمایه، هنوز به مرحله پیاده­سازی و اجرا نرسیده و با موانعی روبه­رو است؛ لذا این پژوهش با تمرکز بر بعد اجتماعی، عوامل بازدارنده پیاده­سازی این پارادایم را به عنوان یک راهنمای عمل برای رفع موانع و نیل به پایداری منابع انسانی در سازمان­های موردمطالعه، مورد شناسایی و تجزیه و تحلیل قرار داده است. این پژوهش، رویکردی کیفی داشته و با روش تحلیل مضمون(تحلیل تم) انجام شده است. داده­ها از طریق انجام ۱۶ مصاحبه نیمه­ساختاریافته از خبرگان منابع انسانی و مدیریت مالی در این سازمان­ها جمع­آوری شده اند.در پایان، از میان ۹۰ مفهوم کلیدی، ۵ مضمون اصلی و ۲۰ مضمون فرعی استخراج شده و تجزیه و تحلیل مضامین نیز باتوجه به شرایط و زمینه­ سازمان­های موردمطالعه ارائه شده­اند. نتایج این پژوهش نشان داد که نگرش و سبک مدیران در سازمان­های مورد مطالعه، نقش بسیار مهمی در بازدارندگی پیاده­سازی مدیریت منابع انسانی پایدار ایفا می­کند. هم­چنین سایر عوامل بازدارنده نهادی، فرهنگی و محیطی اعم از سیاست­های حاکمیتی، فرهنگ عمومی و هم­چنین فضای بازار سرمایه نیز در این زمینه تاثیرگذار بودند که مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند.