روش معکوس در پیشرفت یادگیری درس علوم دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر دیواندره

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روش معکوس در پیشرفت یادگیری درس علوم دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر دیواندره است . آموزش معکوس یک استراتژی آموزشی و نوعی از ”یادگیری مخلوط ” است که ترتیب آموزش سنتی را معکوس می کند. بزرگترین دستاورد آموزش معکوس ، رابطه دانش آموز با معلم و آزاد کردن زمان کلاس به انجام فعالیت های با کیفیت بالاتر و جذاب تر است . بنابراین روش مذکور برای اثر بخشی بر پیشرفت تحصیلی در درس علوم دانش آموزان برگزیده شد. در طراحی آموزش معکوس این تحقیق ، با به کارگیری فناوریهای آموزشی بخش قابل ملاحظه ای از زمان کلاس جهت ایجاد انگیزه و تعمیق و تثبیت یادگیری دانش آموزان به تعامل و فعالیت های عملی با راهنمایی و نظارت معلم پرداخته شده است . روش انجام تحقیق نیمه تجربی و طرح تحقیق ، پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل ۱۲۰ نفر دانش آموز دختر، پایه ششم دوره دوم ابتدایی شهر دیواندره که از یک مدرسه دخترانه دولتی به صورت هدفمند انتخاب شد. نمونه آماری دراین آموزشگاه از میان چهار کلاس پایه ششم ، دو کلاس به صورت هدفمند تعیین گردید. ابزار پژوهش پرسش نامه محقق ساخته برای تعیین میزان رضایت از روش تدریس استفادمی باشد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ”تحلیل کواریانس ” استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که فرایند کلاس گروه آزمایش ، از معلم محوربودن به سمت دانش آموز محور تغییر نموده است . دانش آموزان در این کلاس از انجام فعالیت و تعامل اعلام رضایت نموده اند و نقش معلم در کلاس ، طراح و تسهیل گر آموزشی بوده است و دانش آموزان گروه آزمایش که با روش آموزش معکوس آموزش دیدند، نسبت به دانش آموزان گروه کنترل ؛ بهبود عملکرد و افزایش پیشرفت تحصیلی داشته اند.

Keywords:

آموزش معکوس , پیشرفت تحصیلی , درس علوم , شهر دیواندره