تبیین نظریه سازنده گرایی اجتماعی و استنتاج دلالت های تربیتی آن در نظام تعلیم و تربیت

هدف پژوهش حاضر تبیین نظریه سازندهگرایی اجتماعی و استنتاج دلالت های تربیتی این نظریه برای تعلیم و تربیت است . روش پژوهش استنتاج قیاسی از نوع الگوی بازسازی شده فرانکنا است . یافته های پژوهش بیانگر آن است که سازندهگرایی اجتماعی یکی از نظریات مهم و کاربردی در زمینه یادگیری و آموزش و پرورش است . نظریه سازندهگرایی اجتماعی در زمینه اهداف، اصول و روشهای تربیتی ، برای آموزش و پرورش حائز دلالت های فراوانی بود. از جمله اهداف تربیتی که به دست آمد عبارتند از: یادگیری مبتنی بر فرهنگ و اجتماع، رسیدن به منطقه تقریبی رشد، رشد شناختی - اجتماعی کودکان و محوریت یادگیرنده در یادگیری ؛ در حیطه اصول، توجه به تفاوتهای فردی ، شکوفایی استعدادها، مشارکت و دانش آموز محوری ؛ در حیطه روشهای تربیتی ، روش پیش سازماندهنده، خودارزیابی ، مشارکتی و پرسش و پاسخ را شامل می شود. نتایج پژوهش نشان داد که نظریه سازندهگرایی اجتماعی دارای مولفه هایی همسو با آموزش و پرورش فراگیر است و این نشاندهنده اهمیت آموزش فراگیر برای نظریه پردازان سازندهگرایی است ، لذا می توان گفت نظریه سازندهگرایی دارای پتانسیل بالایی برای اجرایی کردن شدن در نظام آموزش و پرورش را داراست .

Keywords:

سازنده گرایی اجتماعی , تعلیم و تربیت , دلالت تربیتی