چگونه توانستم مشکل نارسانویسی یکتا را بهبود بخشم ؟

هدف پژوهش حاضر تبیین اثربخشی انجام فعالیت های آموزشی درمانی برای بهبود اختلالات نوشتاری با روش اقدام پژوهی مشارکتی است که در سه بعد تشخیص ، اجرا و ارزیابی نتایج در دوازده مرحله ، به مدت سه ماه و با مشارکت دانش آموز کلاس دوم دوره ابتدایی شهر مه ولات در سال تحصیلی ۱۴۰۰_۱۳۹۹صورت پذیرفت . فعالیت های تشخیصی و جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهده، مصاحبه و بررسی استاد قبلی نشانگر وجود اختلال نارسانویسی در او بود. اقدام پژوه با انجام فعالیت هایی که بیشتر تکیه بر توانایی های روانی و جسمی دانش آموزان داشت توانست تا اقداماتی در جهت افزایش درک دانش آموز مورد نظر از نوشتار و همچنین ایجاد توانایی تسلط بر نوشت افزار در او ایجاد کند. به گواه شواهد و اطلاعات نوع دوم بکارگیری روش های اقدام پژوه موثر بوده و نتایج نشان دهنده ی بهبود وضعیت نوشتاری دانش آموز بود.

Keywords:

اقدام پژوهی , نارسانویسی , اختلال یادگیری .