تحلیل عوامل بازدارنده توسعه یکپارچه روستا - شهری در ایران

هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل بازدارنده توسعه یکپارچه روستا - شهری در ایران است . تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده از روش اسنادی و کتابخانهای استفاده شده است. نتایج نشان داد که ۴۱ عامل بازدارنده توسعه یکپارچه شهری روستایی در قالب ۸ گروه اصلی شامل عوامل امکانات و تسهیلات زیرساختی، طبیعی اکولوژیکی، کشاورزی، صنعت، خدمات، اجتماعی، آموزش و تحقیقات و نیروی انسانی، مدیریت و برنامه ریزی شناسایی شدند. عوامل نیرویانسانی، مدیریت و برنامه ریزی ، امکانات و تسهیلات زیرساختی و آموزش و تحقیقات به ترتیب سه عامل مهم بازدارنده میباشند. براساس نتایج به دست آمده گویه های سطح پایین برخورداری از خدمات اجتماعی و رفاهی و امکانات زیرساختی، تخریب منابع خاک و آب بر اثر استفاده از کود و سم شیمیایی مزارع، راندمان پایین تولید در بخش زراعی، عدم تمایل بخش خصوصی جهت سرمایهگذاری در بخش صنعت در روستاها، عدم شناسایی پتانسیلهای گردشگری سکونتگاهی و طبیعی، کند بودن حرکت در شکلگیری نهادهای مدنی روستایی، فراهم نبودن بسترهای کارافرین و نبود زمینه های بهبود سازوکار مدیریت شهری در راستای توسعه شهری روستایی از لحاظ میزان تاثیر بر عدم توسعه یکپارچه شهری روستایی در رتبه نخست قرار دارند.

Keywords:

ایران , توسعه شهری روستایی , توسعه یکپارچه , عوامل بازدارنده.