تاثیر بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر مهارتهای اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی – نقص توجه

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازیدرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر مهارت اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - نقص توجه بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه پایه اول مدارس شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بود. شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. به این ترتیب که از هر ۴ ناحیه شهر اصفهان ۵ درسه م و جمعا ۲۰ مدرسه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت . بعد از آن پرسش نامه کانرز در اختیار والدین و مربیان مدارس قرار گرفت . سپس کودکانی واجد ملاک ADHD (نوع مرکب )، انتخاب و برای تشخیص قطعی توسط روان پزشک مورد مصاحبه بالینی قرار گرفتند. تعداد دانش آموزان واجد شرایط ۵۵ نفر بودند که از میان آن ها ۳۰ نفر به شکل تصادفی انتخاب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل هر گروه ۱۵ n = نفر گمارده شدند. سپس آزمون مهارت اجتماعی به عنوان پیش -آزمون روی هر گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش تحت مداخله بازیدرمانی شناختی رفتاری و مطابق با طرح درمان پیشنهادی ریویر۲۰۰۶ قرار گرفت . اما گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. پس از اتمام دوره آموزشی پس آزمون بر روی گروه های آزمایش و کنترل اجرا شد. داده های جمع آوری شده با روش تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که مداخله بازی درمانی شناختی رفتاری در بهبود مهارت اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی تاثیر معناداری داشته است (.(P<۰/۰۵ در نتیجه می توان برای کمک به این کودکان از بازیدرمانی شناختی رفتاری استفاده کرد.

Keywords:

مهارت اجتماعی , بیش فعالی - نقص توجه , بازی درمانی شناختی رفتاری