بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تعارضات زناشویی و باورهای غیرمنطقی زنان

هدف پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای غیرمنطقی و تعارضات زناشویی زنان دچار طلاق عاطفی شهر ساری بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش تجربی به صورت طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان بالای ۳۰ سال مراجعه کننده به کلینیک های روانشناسی در سال ۱۴۰۰ بودند بود که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۲۰ نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه های آزمون باورهای غیر منطقی اهواز(۴IBT-A) و تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (۱۳۸۷) به صورت پیش آزمون و پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. به گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش طرحواره درمانی داده شد، برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی به شیوه ی گروهی بر کاهش باورهای غیر منطقی زنان دچار طلاق عاطفی موثر بود.

Keywords:

طرحواره درمانی , باورهای غیرمنطقی , تعارضات زناشویی