تاثیر خودتنظیمی، کنترل هیجانات و مثبت نگری بر کاهش درد مزمن (کمردرد- سردرد) زنان دارای درد مزمن شهرستان شهربابک

زمینه و هدف: هدف این پژوهش بررسی تاثیر خودتنظیمی، کنترل هیجانات و مثبت نگری بر کاهش درد مزمن (کمردرد- سردرد) زنان دارای درد مزمن شهرستان شهربابک در سال ۱۴۰۰ بود. روش: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود. به این منظور ۱۵۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های درد مزمن ون کورف و همکاران (۱۹۹۲)، خودتنظیمی مارس (۱۹۸۹)، کنترل هیجانات راجر و نجاریان (۱۹۸۹) و مثبت نگری اینگرام و ویسنیکی (۱۹۹۸) استفاده شد. نتایج: برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد بین خودتنظیمی با درد مزمن، بین کنترل هیجانات با درد مزمن و بین مثبت نگری با درد مزمن (p<۰/۰۰۱) رابطه منفی و معنادار وجود داشت. همچنین، بین خودتنظیمی، کنترل هیجانات و مثبت نگری با درد مزمن در زنان رابطه چندگانه وجود داشت (p<۰/۰۰۱).نتیجه گیری: افرادی که از خودتنظیمی بیشتری برخوردار هستند بیشتر از سلامتی خود مراقبت کرده و در نتیجه با درد کمتری در زندگی مواجه می شوند. ارزیابی مجدد، یک راهبرد تنظیم هیجانی است که با تجربه و بیان بیشتر هیحانات مثبت و تجربه و بیان کمتر هیجانات منفی مرتبط است و سرکوب، یک راهبرد خودتنظیمی است که با تجربه و بیان کمتر هیحانات مثبت و تجربه و بیان بیشتر هیجانات منفی مانند درد مرتب است.

Keywords:

خودتنظیمی , درد مزمن , کنترل هیجانات. مثبت نگری