بررسی ارزیابی اثرات گسترش شهرها بر الگوهای سیمای سرزمین در کلانشهرها

بسیاری از فعالیت های انسانی به دلیل عدم توجه به محدودیت های محیط زیستی بر سیمای محیط ، تاثیرگذار بوده و آثار محیط -زیستی شدیدی بر اکوسیستم های طبیعی دارد. سیمای سرزمین ، چیدمانی است که در آن ترکیبی از اکوسیستم های محلی یا کاربردهای سرزمین در یک منطقه و در فرم مشابه ای تکرار شدهاند. سیمای سرزمین شهرها به واسطه ی رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت ، به سرعت در حال تغییر است . این پدیده پیامدهای اقتصادی ، اجتماعی و محیط زیستی زیادی در پی دارند. گسترش فیزیکی شهرها منجر به از بین رفتن محیط های طبیعی پیرامونی و زمین های زراعی شده و همچنین منجر به تغییرات زیربنایی در ساختار و کارکرد اکولوژیکی سیمای سرزمین ، تغییر تدریجی ساختار مکانی و الگوی سیمای سرزمین می شود.به منظور درک و ارزیابی محیط های زیست شهری نیاز به بهره گیری از مفاهیم و ابزارهای بومشناسی سیمای سرزمین می باشد. رویکرد بومشناسی سیمای سرزمین یا تحلیل شهر بر اساس بومشناسی سیمای سرزمین یکی از رویکردهایی است که شامل مطالعه الگوی سیمای سرزمین و ارتباطات متقابل آن است . در این راستا، تجزیه وتحلیل الگوهای سیمای سرزمین مبتنی بر دادههای سنجش ازدور و معیارهای سیمای سرزمین نقش مهمی را در تشخیص تغییرات الگوهای رشد شهر ایفا می کند. این تجزیه وتحلیل عمدتا با استفاده از نقشه های کاربری اراضی حاصل از دادههای سنجش ازدور انجام می گیرد. درنهایت باید گفت که با پایش تغییراتدر مقیاس سیمای سرزمین ، می توان به درک جامعی از وضعیت و عملکرد اکوسیستم های پوشش گیاهی و پاسخ به عوامل محیطی ارائه داد.

Keywords:

گسترش شهری , ارزیابی اثرات , سیمای سرزمین