تاثیر هوش هیجانی برخلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه هشتم شهرستان خاش با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت بر انگیزش پیشرفت دانشآموزان انجام شد. طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. به این منظور ۳۰۸ نفر از دانش آموزان پایه هشتم شهرستانخاش (۱۵۰ پسر و ۱۵۸ دختر) به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به مقیاس های خودکارآمدی عمومی شرر هوشهیجانی شات، خلاقیت عابدی و انگیزش پیشرفت هرمنس پاسخ دادند جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاریاستفاده شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که بین هوش هیجانی و خلاقیت با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و هم چنینرابطه معناداری بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت از طریق میانجی گری خودکارآمدی به دست آمد. نتایج مدلمعادلات ساختاری نشان از برازندگی مدل مفروض تحقیق داشت. با توجه به یافته ها می توان گفت که خود کارآمدی نقش واسطهای در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت دارد بر این اساس با در نظر گرفتن متغیرهایی چون نقش هوشهیجانی، خلاقیت و خودکارآمدی می توان میزان انگیزش پیشرفت دانش آموزان را ارتقاء بخشید.

Keywords:

خود کار آمدی تحصیلی , هوش هیجانی , خلاقیت , انگیزش پیشرفت