بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازگاریفردی- اجتماعی در دانش آموزان

پرخاشگری در دانش آموزان نوجوان به عنوان یک اتفاق معمول و تا حدی طبیعی نمود داشته و دارد. زیرا در این دوران نوجوانان دچار تغییرات عاطفی، جسمی، اجتماعی و.. مختلفی میشوند. این تغییرات ناگهانی، باعث ایجاد سردرگمی و بیگانگی با خود، روان پریشی، عدم تعادل ثبات رفتاری و در نهایت خشم و پرخاشگری و. در آنها می شود که در نتیجه هدف و نقش شان در خانواده و مدرسه، جامعه و.. تعدیل می گردد که عدم سازش و مصالحه نیز با همسالان و دیگر اقشار را نیز در پی خواهد داشت. از این رو هوش هیجانی ( (Emotional intelligence که شامل شناخت و کنترل عواطف و هیجانهای خود و دیگران می باشد، مجموعهای گستردهای از مهارتها و خصوصیات فردی را دربردارد که با شناخت و درک و بهره از آن ها می توان از جهات مختلف به بلوغ و شکوفایی رسید. فراگیری هوش هیجانی برای دانش آموزان نوجوان و جوانان و.. موجب افزایش مهارتهای درون فردی و بین فردی میشود که فراتر از دایره◌ مشخصی از اخلاقیات تاثیرات مثبت و شگرفی را در وجود آنها نمایان می سازد. در این مقاله با شیوه توصیفی-تحلیلی در بررسی تاثیر آموزش و فراگیری هوش هیجانی بر دانش آموزان دریافتیم که؛ مولفه های افزایش هوش هیجانی در جهت خودشکوفایی و تعالی رفتاری و اخلاقی، تقویت خود مدیریتی، تقویت خودآگاهی، تقویت آگاهی اجتماعی، تقویت مدیریت روابط، خودآگاهی اجتماعی از یک جهت، و از جهت دیگر موجب کنترل پرخاش و کاهش خشم در دانش آموزان، افزایش سازگاری فردی- اجتماعی، پیشرفت تحصیلی و.. می گردد.

Keywords:

هوش هیجانی , پرخاشگری , خشم , تاثیر گذاری , دانش آموزان , پیشرفت تحصیلی.