تحلیل نقش آموزش های معنوی در بهبود تاب آوری والدین دارای کودکان معلول در شهر اهواز

در این پژوهش هدف مطالعه نقش آموزش های معنوی بر تاب آوری والدین دارای کودکان معلول شهرستان اهواز میباشد. روش تحقیق توصیفی است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان معلول شاغل به تحصیل درمدارس استثنائی شهر اهواز که برابر۲۰۰نفر میباشد و حجم نمونه ازطریق فرمول کوکران ۱۰۰ نفر بدست آمده است. جهت گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانهای و میدانی بهره گرفته شده است که در روش میدانی از ابزار پرسشنامه آموزشهای معنوی کینگ (۲۰۰۷) و پرسشنامه تاب آوری کونور دیوید سون (۲۰۰۳) استفاده شد. در این پژوهش ازآمارتوصیفی و آمار استنباطی و همچنین از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون های رگرسیون برای بررسی فرضیه های تحقیق بهره گرفته شد،که داده های جمعآوری شده از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بین آموزشهای معنوی و تاب آوری در والدین دارای کودکان معلول رابطه معنیداری در سطح ۰/۰۱ (با احتمال ۹۹ درصد اطمینان) وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که متغیرهای آموزشهای معنوی تاثیر معنیداری در سطح ۰/۰۱ بر میزان اضطراب والدین دارای فرزندان معلول دارند. بررسی تاثیر متغیر وابسته پژوهش نشان داد که میزان ۴۵ درصد از کل تنوع (واریانس) متغیر تاب آوری توسط متغیر آموزشهای معنوی توجیه شده است. که در این میزان مقدار قابل توجهی بوده و نشاندهنده تاثیر آموزشهای معنوی بر تاب آوری در افراد مورد بررسی میباشد.

Keywords:

آموزشهای معنوی , تاب آوری , والدین کودکان معلول