پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس خودپنداره تحصیلی دانش آموزان ابتدایی سال تحصیلی ۰۲-۱۴۱ شهر قم

این پژوهش به منظور پیش بینی پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس خودپنداره تحصیلی و اشتیاق تحصیلی و باورهای انگیزشی در دانش آموزان ابتدایی شهر قم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام شد. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر قم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که حجم نمونه با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد ۲۰۰ نفر با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سواری ۱۳۹۰ و پرسشنامهخود پنداره تحصیلی یی یسن چن ۲۰۰۴ بودند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با کمک آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به روش ورود با کمک نرم افزار spss انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ۲۷/۴ درصد از تغییرات اهمال کاری تحصیلی از طریق ابعاد خودپنداره تحصیلی (خود پنداره آموزشگاهی و خود پنداره عمومی)، پیشبینی میشود. لذا نتایج این پژوهش اهمیت متغیرهای خودپنداره را در در پیش بینی اهمال کاری تحصیلی نشان میدهد

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , خود پنداره تحصیلی , دانش آموزان ابتدایی , شهر قم