اثربخشی مداخله مبتنی بر همدلی پرستاران بر همدلی، مدیریت تمایلات رفتاری جامعه پسند و کنش های خشونت آمیز بیماران

مقدمه: پرستاران نقش غیرقابل انکاری در مجموعه بهداشت دارند و همواره ارتقای خدمات سلامت در کشور از طریق تقویت ابعاد مرتبط با پرستاری انجام شده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر همدلی پرستاران بر همدلی، مدیریت تمایلات رفتاری جامعه­پسند و کنش­های خشونت­آمیز بیماران انجام شد. روش­کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از پرستاران بیمارستان­های ناحیه ۶ شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بود. از این بین، ۴۰ پرستار با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. ابزارهای پژوهش متشکل از مقیاس بهره همدلی (کوهن و ویلرایت، ۲۰۰۴)، مقیاس تمایلات رفتار جامعه­پسند (بامستیگر و سیگل، ۲۰۱۹) و مقیاس نگرش به مدیریت پرخاشگری و خشونت (داکسبری، ۲۰۱۳) بود. مداخله مبتنی بر همدلی در ۱۰ جلسه برای شرکت­کنندگان در گروه آزمایش فراهم شد. تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل چند متغیره کواریانس در نرم­افزار SPSS۲۴ انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر همدلی به­طور معنی­داری باعث افزایش همدلی، تمایلات رفتاری جامعه­پسند، دیدگاه متقابل، چشم انداز خارجی، چشم انداز بیولوژیکی و درک مدیریت کلینیکی در پرستاران می­شود (۰۰۱/۰>P). هم­چنین، ۷۲ درصد از کل واریانس­های گروه آزمایش و کنترل ناشی از اثر متغیر مستقل است. نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های پژوهش حاضر، می­توان بیان نمود که همدلی سازه­ای موثر در کارآمدی پرستاران است. در همین راستا، مداخله مبتنی بر همدلی می­تواند منجر به افزایش همدلی، افزایش تمایلات برای انجام رفتارهای جامعه­پسند و بهبود نگرش به مدیریت پرخاشگری و خشونت بیماران در پرستاران گردد که در نهایت می­تواند نتایج مثبتی را برای سیستم­های بهداشت، پرستاران و بیماران در سطوح مختلف روانشناختی، اجتماعی، اقتصادی و حتی جسمانی به ارمغان آورد.

Keywords:

Effectiveness of Empathy-Based Intervention , Empathy , Management of Prosocial Behavior Intentions , Violent Behavior of Patients , Nursing , مداخلات مبتنی بر همدلی , همدلی , مدیریت تمایلات رفتاری جامعه پسند , کنش های خشونت آمیز بیماران , پرستاران