بررسی میزان تاثیر عوامل تربیتی آموزشی بر رشد شخصیت دانش آموزان

اهمیت نیاز به برنامه ریزی درسی به فرآیند آموزش نظم می بخشد و روند کار را معین می سازد . دیده می شود که در بیشتر محیط های آموزشی و پرورشی مسئولیت فراهم کردن دوره های آموزشی به متخصصان واگذار می شود. گفتنی است که متخصص بودن در یک موضوع نیازمند رعایت چارچوب ویژه برنامه ریزی درسی است . تهیه برنامه درسی ، برنامه ریزان درسی را در رسیدن به اهداف مورد نظر یاری می کند. برنامه ریزی درسی برای آموزش گروه یا جمعیتی از فراگیرندگان، نیازمند اطلاعات گوناگونی است . با پیشرفت روزافزون علم و فناوری نقش آموزش و پرورش دچار دگرگونی شده است ، به طوری که وظیفه اصلی نظام آموزشی ، کشف و پرورش استعدادها و توانایی های فراگیران، برای شرکت در فعالیت های سازنده اجتماعی است . در این میان با بررسی نظام آموزش رسمی در ایران می توان دریافت که نارسایی هایی در نظام آموزشی وجود دارد که باعث تحقق نیافتن اهداف آموزشی به ویژه در مقطع ابتدایی شده است . به نظر می رسد حلقه مفقود شده فرایند آموزشی کشور را باید در نظام ارزشیابی جستجو کرد. بی تردید فرایند سنجش با رویکرد سنتی به دلایلی ازجمله کمتر اهمیت دادن به فرایندهای ذهنی و اینکه دانش ها، مهارت ها و نگرش های فراگیران را در جریان عمل نمی تواند مورد ارزشیابی قرار دهد، در عصر حاضر کارایی لازم را در نظام آموزشی کشور ندارد و نمی تواند عملکرد فراگیر، مربی ، خانواده ها و حتی نظام آموزشی را ارزیابی کند.

Keywords:

تربیت , آموزش , شخصیت , معلم , دانش آموز .