مدل پارادایمی ارتقای نقش آموزش و پرورش در بهبود سبک زندگی اسلامی-ایرانی

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل پارادایمی ارتقای نقش آموزش و پرورش در بهبود سبک زندگی اسلامی-ایرانی بود. رویکرد پژوهش، کیفی و بر مبنای نظریه برخاسته از داده بود. مشارکت کنندگان در این مطالعه ۲۰ نفر از خبرگان و صاحبنظران نظام تعلیم و تربیت بودند. مشارکت کنندگان به شیوه نمونه گیری هدفمند و با روش گلوله برفی تا مرز اشباع نظری انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساخت یافته و از روش مقایسه مداوم اشتراوس و کوربین گردآوری شدند. برای دستیابی به روایی از چک کردن به وسیله مشارکت کنندگان و برای تعیین پایایی، از راهبرد تائید همکاران پژوهشی استفاده شد. روش تحلیل داده ها، تحلیل محتوای استقرایی با بهره گیری از کدگذاری در سه سطح باز، محوری و انتخابی بود. پس از بررسی و کدگذاری سه مرحله ای مدل پارادایمی ارتقای نقش آموزش و پرورش در بهبود سبک زندگی اسلامی-ایرانی در قالب مدل پارادایمی تدوین شد.

Keywords:

آموزش و پرورش , سبک زندگی , مدل پارادایمی