بررسی حقوق همسایه ازدیدگاه پیامبر اسلام(ص)وائمه معصومین (ع)

پس از خانواده که کوچک ترین و اساسی ترین تشکل اجتماعی انسان ها به شمار می آید, افرادی که در یک محل گرد هم می آیند و با یکدیگر همسایه می شوند با وحدت, وفاق و معاشرت ها و روابط عاطفی می توانند پاسدار بعد انسانی و ارزشی و ضامن استحکام و استواری واحد اجتماعی خویش باشند.دین مقدس اسلام، برنامه ای جامع و کامل برای سعادت بشر در دنیا و آخرت است که جنبه ها و نیازمندی های فردی و اجتماعی ، جسمی و روحی او را در نظر دارد و در مورد همسایه داری نیز رهنمودهای سودمندی بیان کرده است . روابط همسایگی مستحکم و رعایت حقوق همسایگان، بخشی از زندگی اجتماعی است . اسلام به عنوان یک دین کامل و اجتماع ساز و تامین کننده سعادت دنیوی و اخروی انسان، دستورات و توصیه های اخلاقی و حقوقی را برای همسایه داری در نظر گرفته است که با مراعات آن انسانها می توانند در کنار هم به راحتی و آسایش زندگی کنند. آنچه پیش رو دارید، گامی است در این مسیر، امید که برای همه مفید و قابل استفاده باشد زندگی همسایگان با همه ویژگی های کلی وجزئی که در کلام معصوم(ع) متجلی شده است ، می توان به صورت الگویی آشکارا، هویت اجتماعی دین اسلام ومکتب تشیع راازدیگر آیین ها، متمازوممتازنماید. سیره اولیای معصوم(ع)شکل خاصی براهمیت نوع زیست با همسایگان،تاکید داردوبرآن اصرارمی ورزد. همانطور که می دانید، در نگاه شرعی ما »همسایه « تعریفی بسیار وسیع دارد؛ مثلا در بعضی روایات، تا ۴۰ منزل از هر طرف همسایه شمرده شدهاند و حق همسایگی دارند. همچنین در بسیاری از متون دینی ما، درباره همسایه و همسایه داری و به خصوص رعایت حال اقتصادی و کمک مالی به همسایه ها، سفارشهای بسیاری شده است .