ارایه رویکردی جدید از برنامه ریزی شهری مبتنی بر ارزشیابی پایداری پروژه های ساختمانی

به صورت خلاصه، مدل OECD مطابق با روش های مصاحبه ، مشاهدات و تحلیل کیفیت می باشند و به کسب دیدگاهمنسحم در بین ذی نفعان در گیر در ساختمان پایدار کمک می کنند که شامل ابعاد فنی و غیرفنی می باشد. تمامینتایج به ذی نفعان پروژه برمی گردند که مشخص می کند چه قابلیت هایی وجود دارند و چه چیزهایی باید مطابق بامحیط پویا تغییر کنند. انتظار می رود این چارجوب در مراحل آخر و میانی و اولیه ی پروژه های ساختمانی مورد نظرروی دهد، تا یادگیری درون پروژه ها و نیز کسب قابلیت های پویا در عمل و در تعامل اتفاق بیفتد. بنابراین، قابلیت ها دراین پروژه ها خلاصه شده اند که می توانند تکرار کاربست موفق را تسهیل نمایند. این مدل دارای این توان بالقوه میباشد تا به افراد حرفه ای کمک کند تا به نتایج بهتری در رباطه با پایداری در برنامه ریزی شهری دست یابد. استفاده یموفق از مدل NTNU SBP به انتخاب های آگاهانه تری در برنامه ریزی شهری و اجتماع پایدار می انجامد. این امر به صورت بالقوه به شرایط بهتر زندگی می انجامد و به اجتماع پایدار تر کمک می کند. برای برنامه ریزان و سایر حرفه ایخا، این مدل که در اینجا عرضه شده است، ابزار بسیار ارزشمندی برای برنامه ریزی پایدار و تصمیم گیری بهتر می باشد.برای دانشگاهیان، این مقاله نشان دهنده ی فرایند توسعه ای می باشد که به توسعه ی مدل های آینده کمک می کند.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , پروژه های ساختمانی , رویکردی نوین