تبیین تاثیر مفهوم القاء در نظام محلات شهری با تکیه بر آموزه های معارف اسلامی

مفاهیم القاء و تلقین در حوزه های دانشی مختلفی همچون علوم تربیتی، روانشناسی، تبلیغات، رسانه و به صورت ویژه در حوزه ی معارف اسلامی مورد توجه، بررسی و بهره برداری قرار گرفته است. در مبانی اسلامی، القاء یکی از روش های مهم و تاثیرگذار در فرایند رشد، تعالی و تربیت انسان محسوب شده و بر پایه تحلیل عمیق صورت گرفته، تعریف دقیق القاء به صورت کلی چنین است: «تفهیم غیر استدلالی مفاهیم به انسان به صورتی که موجب تغییر در احساسات، اعتقادات، انگیزه ها و رفتار انسان گردد». پژوهش میان رشته ای حاضر - که به صورت خاص دو حوزه ی دانشی معارف اسلامی و شهرسازی را با یکدیگر ارتباط داده است - با تمرکز بر منابع اسنادی کتابخانه ای، از روش فراترکیب در حوزه ی تبیین مفهوم «القاء» بهره گرفته است. در ادامه نیز روش «استدلال منطقی» و شیوه ی «تعمیم میان رشته ای»، جهت تلفیق «القاء» در نظام «محله» استفاده شده است. بر اساس نتایج حاصله، القاء محیط به انسان به صورت کلی بر دو مفهوم اساسی «انس» و «اعتماد» استوار است. انس به وسیله ی «تکرار» و «تداوم ارتباط» با مفهوم و یا عنصر القاءکننده حاصل شده و اعتماد یا ناشی از «جذبه» ی ذاتی القاءکننده می باشد و یا به صورت مصنوعی و با بهره گیری از ابزارها و روش های مختلف هنری و رسانه ای ایجاد می شود. بر این اساس، مفهوم القاء در محلات شهری به کمک قوای بینایی و شنوایی به صورت خاص بر هفت فضای شهری شامل: ۱)کوچه ها ، ۲)فضاهای تجمع کاربری های تجاری و خدماتی، ۳)فضاهای بازی و حوزه اطراف آنها، ۴)فضاهای سبز تفریحی عمومی، ۵)مساجد و فضاهای شهری اطراف آن، ۶)فضاهای رویداد محور محلی و ۷)فضاها و معابر منتهی به مدارس، تاثیر مستقیم دارد. راهبردها و پیشنهادات عملیاتی جهت دستیابی به محله ی مطلوب اسلامی بر پایه ی مفاهیم القاء و تلقین در نتیجه گیری مقاله ارائه شده است.

Keywords:

القاء , تلقین , انس , اعتماد , تکرار , محله