کاهش حساسیت بیومواد به بارهای ضربه ای با استفاده از مواد پوششی طی دوره انبارمانی

امروزه با گسترش سامانه های مکانیکی برداشت، جابجایی و درجه بندی میوه ها، احتمال ایجاد آسیب های مکانیکی برای میوه ها بسیار زیاد است. از طرفی استفاده از مواد پوششی مختلف جهت حفظ کیفیت و نیز جلوگیری از ضایعات محصولاتی که دوره انبارمانی دارند، مرسوم است. در این تحقیق اثر مواد پوششی برای کمینه کردن آسیب های ناشی از بارهای ضربه ای، مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مهم لهیدگی شامل قطر، عمق، حجم لهیدگی و حساسیت به لهیدگی می باشد. بدین منظور از آزمایش فاکتوریل 2×3×3، 2 رقم سیب (زرد لبنانی، قرمز لبنانی)×3 دوره انبارمانی (بدون انبارمانی، ا و 2 ماه انبارمانی) × 3 غلظت ماده پوشاننده ( 0 و 3 و 6 درصد) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تکرار استفاده گردید. در هر آزمایش، متغیرهای عمق و قطر لهیدگی اندازه گیری و حجم و حساسیت به لهیدگی با استفاده از روابط محاسبه شدند. نتایج نشان داد اثر فاکتور های غلظت و انبارمانی در سطح 1% بر قطر لهیدگی معنی دار است و اثر متقابل غلظت و رقم در انبارمانی به ترتیب در سطوح 5% و 1% بر قطر لهیدگی معنیدار است. اثر غلظت و انبارمانی و نیز اثر متقابل آن ها بر میزان عمق لهیدگی در سطح 1% معنیدار است. همچنین اثر غلظت و انبارمانی و اثر متقابل رقم در انبارمانی در سطح 1% و اثر متقابل رقم در غلظت در سطح 5% بر حساسیت به لهیدگی معنی دار است. نتیجه این که با افزایش دوره انبارمانی و افزایش غلظت کلریدکلسیم دوآبه فاکتورهای مربوط به لهیدگی کاهش می یابد، بنابراین استفاده از این ماده پوشاننده به عنوان عاملی جهت کاهش ضایعات میوه سیب پیشنهاد می شود.

Keywords:

لهیدگی , انبارمانی , میوه سیب , کلریدکلسیم دوآبه