ارزیابی کارآیی قارچکش زیستی کانگ می (Bacillus subtilis WP) در مدیریت لکه موجی گوجه فرنگی

روش رایج مدیریت بیماری لکه موجی گوجه فرنگی در ایران استفاده از قارچ­ کش­ های شیمیایی­ است. در پژوهش حاضر کارایی قارچ­ کش زیستی کانگ ­می با دوزهای مصرفی ۰/۷۵ در هزار، یک در هزار و ۱/۲۵ در هزار با قارچ­کش­ ایمنوکتادین تریس و شاهد بدون استفاده از قارچ­ کش مقایسه شد. آزمایش در استان­ های فارس و خراسان رضوی و در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی با پنج تیمار و هر تیمار مشتمل بر چهار تکرار انجام شد. محلول­ پاشی اول پس از مرحله گلدهی، محلول ­پاشی دوم با مشاهده اولین علائم بیماری و محلول ­پاشی سوم تا پنجم در بازه­ های زمانی هفت روزه انجام شد. ارزیابی تیمارها شش مرتبه و بر اساس گسترش لکه ­های ناشی از بیماری در برگ­ ها با استفاده از مقیاس ارزیابی پیشرفت بیماری و نمره ­دهی به آن­ها انجام و داده های حاصل با استفاده از نرم ­افزار SAS تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد قارچ­ کش بلکیوت بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری دارد و قارچ­کش زیستی کانگ­می  با دوز ۱/۲۵ در هزار بیشترین کارایی را در میان دوزهای مورد بررسی داشته و سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) را در مقایسه با شاهد در استان­ های فارس و خراسان رضوی به ترتیب ۳۰/۱۶% و ۳۳/۲۱% کاهش می­ دهد. با توجه به اثرات سوء استفاده از قارچ­کش­های شیمیایی برای سلامتی انسان و محیط زیست و کاهش شدت بیماری لکه موجی گوجه فرنگی پس از استفاده از قارچ­کش زیستی کانگ­ می، این فرآورده با دوز ۱/۲۵ در هزار در مزارع گوجه ­فرنگی کشور به منظور تولید محصول سالم قابل استفاده است.

Keywords:

آلترناریا , خراسان رضوی , فارس , کنترل زیستی , محصول سالم