بررسی تاثیر اختلالات زبان و گفتاری در میزان یادگیری دانش آموزان و اجتماعی شدن در مدارس

برای تحقیق از طرح تحقیق توصیفی استفاده شد. نمونه شامل ۴۸ دانش آموز با اختلالات گفتار و زبان بود که به طور هدفمند از ۶ مدرسه ناحیه ۵ تهران انتخاب شدند ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و آزمون اختلالات گفتار و زبان بود. روایی و محتوا توسط متخصصان تایید شد. پرسشنامه ها و آیتم های آزمون برای اعتبار سنجی به کارشناسان دانشگاه تهران و موسسه آموزش ویژه تهران (بخش اختلالات گفتار و زبان) منتقل شد. پرسشنامه و آزمون برای دانش اموزان نمونه اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از بسته های آماری علوم اجتماعی کدگذاری و تجزیه و تحلیل شدند. از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که عملکرد دانش آموزان دارای اختلال گفتار و زبان در زبان فارسی پایین ، اما در جامعه پذیری متوسط بودند. همچنین مشخص شد که ۲,۷۷ درصد واریانس عملکرد تحصیلی مربوط به سطح اختلالات گفتار و زبان است . مقدار بتای مثبت ۸۸۵/۱۱ نشان داد که هر چه شدت اختلال گفتار و زبان کمتر باشد، عملکرد تحصیلی دانش آموزان بهتر است . این مطالعه همچنین نشان داد که نوع اختلال و جامعه پذیری ۷۹ درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تشکیل می دهند. نوع اختلال ۲,۷۷ درصد و جامعه پذیری ۸,۱ درصد بود. مقدار بتای مثبت ۶۴۸,۱۱ برای نوع اختلال و ۰۹۹,۶ برای جامعه پذیری نشان داد که هر چه شدت اختلال کمتر باشد و دانش آموزان دارای اختلال گفتار و زبان بیشتر اجتماعی شوند، عملکرد تحصیلی آنها بهتر است . نوع اختلال تاثیر بیشتری بر عملکرد تحصیلی آنها داشت .

Keywords:

اختلال گفتار , اختلال زبان , یادگیری , اجتماعی شدن , ناتوانی , اختلال بیان , اختلال ارتباطی , لکنت زبان