اصلاح و تغییر رفتا در نهج البلاغه

اهداف:نامه پنجاه و سوم امام علی (ع) در نهج البلاغه که در برگیرنده اصول خودسازی،رهبری و نحوه صحیح ارتباط با مردم است،به دفعات از اصول یادگیری برای بهبود و اصلاح رفتار مسئولان جامعه و صاحب منصبان بهره جسته است.از این روهدف از پژوهش حاضر،بررسی چگونگی به کار گیری تکنیک های رفتاری تقویت و تنبیه در نامه پنجاه و سوم امام علی(ع) است.روش پژوهش:در این پژوهش توصیفی،از روش تحلیل محتوا از نوع کل شمار استفاده شد.جامعه مورد مطالعه،کلیه خطبه خا،نامه ها و حکمت های موجود در کتاب نهج البلاغه بود که از میان،نامه پنجاه و سوم امام علی (ع) انتخاب شد.یافته ها:یافته های حاصل از تحلیل محتوای نامه پنجاه و سوم امام علی(ع)حاکی از آن بود که تکنیک تقویت مثبت با فراوانی ،۶۶/۶۶٪ تکنیک تقویت منفی با فراوانی ،۱۰٪ و تکنیک تنبیه با ۷ فراوانی ،۲۳/۳۳ از تکنیک های به کار گرفته شده جهت اصلاح رفتار را به خود اختصاص داده اند.نتیجه گیری:نتایج این پژوهش نشان می دهد همانطور که متون علمی تاکید دارند که استفاده از تقویت بر تنبیه ارجح است،در نامه پنجاه وسوم علی (ع) نیز،این اصل مهم در تربیت انسانی مورد توجه قرار گرفته و در مواردی که از روش تقویت استفاده شده است،تقویت مثبت بر تقویت منفی اولویت داشته و مور تاکید ایشان بوده است

Keywords:

تکنیک های مثبت اصلاح رفتار , تکنیک های منفی اصلاح رفتار , نهج البلاغه