تاثیر آموزش دینداری بر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی زنان سرپرست خانوار در دورانکرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش دینداری بر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی زنان سرپرست خانوار در دوران کرونابود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۱ ماهه بود. در اینپژوهش جامعه آماری کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کانون بانوان و خانواده شهرستان قرچک در سال ۱۴۰۱ بهتعداد ۱۳۸ نفر بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه تعداد ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفیساده در یک گروه آزمایش( ۱۵ نفر) و یک گروه کنترل( ۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس زنان گروه آزمایش تحت ۸ جلسه ۹۰دقیقهای آموزش دینداری قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. قبل وبعد از اتمام جلسات آموزشی و همچنین بعد از یک ماه پیگیری هر دو گروه مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون ۲۰۰۳ ومقیاس بهزیستی روانشناختی ریف ۱۹۸۹ را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد آموزش مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش تاب آوری داشته است P<۰/۰۵ بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که آموزش دینداری می تواند به عنوان شیوه ای آموزشی کارآمد برای افزایش تاب آوری و بهزیستی روانشناختی زنان سرپرست خانوار در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختیبه کار برده شوند

Keywords:

آموزش دینداری , تاب آوری , بهزیستی روانشناختی , سرپرست خانوار , کرونا ویروس