اثربخشی آموزش قبل از ازدواج مبتنی بر عوامل خطرساز با رویکرد شناختی رفتاری بر تاب آوری و کیفیت زندگی زوجین نامزد

مقدمه :آموزش قبل از ازدواج نقش به سزائی در تحکیم و تداوم ازدواج و خانواده از جنبه های مختلف دارد. هدف پژوهش حاضر " بررسی تاثیر آموزش قبل از ازدواج مبتنی بر عوامل خطرساز با رویکرد شناختی - رفتاری بر تاب آوری و کیفیت زندگی زوجین نامزد " بوده است.روش : پژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش گردآوری داده ها، طرح نیمه آزمایشی بر اساس طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود که در شهرری در سال ۱۳۹۹ انجام شده است. جامعه آماری تمام زوجین نامزدی بودند که سال ۱۳۹۹ به مراکز مشاوره یا مراکز مشابه در شهرری مراجعه نمودند. نمونه آماری پژوهش شامل ۲۶ زوج از زوج های نامزد بودند که به صورت گمارش تصادفی در ۲ گروه آزمایش و کنترل ( ۱۳ زوج در هر گروه ) قرار داده شدند. انتخاب این افراد با مراجعه به مراکز مشاوره و صحبت با زوجین مراجعه کننده به صورت داوطلب شدن خودشان صورت گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون۲۰۰۳(CD-RIS)   و پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی۱۹۹۶ (WHOQOL _ BREF ) بود که آن را شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخلات آموزشی تکمیل نمودند.نتایج : تحلیل داده ها نشان داد که آموزش قبل از ازدواج مبتنی بر عوامل خطرساز با رویکرد شناختی _ رفتاری بر تاب آوری و کیفیت زندگی زوجین نامزد اثرگذار بوده است، ولی در گروه کنترل این چنین اثر مثبتی دیده نشد.از پژوهش اینگونه نتیجه گیری می شود که توجه ویژه به مساله ازدواج و ارائه آموزش های لازم قبل از ازدواج که در چارچوب رویکرد مناسب باشد می تواند تاب آوری زوجین نامزد را در برابر مسائل زندگی بالاتر برده و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.بحث و نتیجه گیری : از پژوهش اینگونه نتیجه گیری می شود که توجه ویژه به مساله ازدواج و ارائه آموزش های لازم قبل از ازدواج که در چارچوب رویکرد مناسب باشد می تواند تاب آوری زوجین نامزد را در برابر مسائل زندگی بالاتر برده و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.

Keywords:

آموزش قبل از ازدواج , عوامل خطرساز , رویکرد شناختی – رفتاری , تاب آوری , کیفیت زندگی