بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای مبتنی بر درمان هیجان مدار بر تاب آوری و مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر ساری

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای مبتنی بر درمان هیجان مدار بر تابآوری ومهارت های خودتنظیمی بود. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر ساری و روشنمونه گیری غیر تصادفی در دسترس و حجم نمونه ۳۰ دانشآموز بودند که به دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵نفر کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه، دو بار مورد اندازهگیری قرار گرفتند. ابزارها شامل پرسشنامه هایتاب آوری تحصیلی مارتین و یادگیری خودتنظیمی بوفارد بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی وتحلیل کوواریانس تک متغیره و کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش راهبردهای مبتنیبر درمان هیجان مدار بر تاب آوری و مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان تاثیر دارد.

Keywords:

آموزش راهبردهای مبتنی بر درمان هیجان مدار , تاب آوری , مهارتهای خودتنظیمی