اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان دختران نوجوان خانواده های طلاق

دختران نوجوان به دلیل مواجهه با تجربه منفی طلاق والدین در معرض مشکلات روان شناختی متعدد هستند، بنابراین توجه به آنان در دید گاهمتخصصان خانواده اهمیت دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و تنظیم شناختیهیجان دختران نوجوان خانواده های طلاق انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر طلاق ۱۳ تا ۱۵ سال آموزش و پرورش شهرستان نهاوند درسال تحصیلی ۱۳۹۶-۹۷ بود. براساس فراخوان پژوهشی تعداد ۶۰ نفر داوطلبانه انتخاب گردید که براساس مللاک های ورود و خروج در نهایت ۲۴نفر انتخاب، که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲انفر) انتخاب شدند، برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه پروتکل (کوکساآودرا؛ ۲۰۰۸) در طول ۲ ماه هر جلسه ‎۹۰ دقیقه اجر گردید. برای گروه کنترل مداخله صورت نگرفت. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه تاب-آوری کونور و دیویدسون (CD-RIS) و مقیاس تنظیم شناختی هیجان (CERQ) بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس در متن مانکوا موردبررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که گروه درمانی مبتتی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری (P<۰/۰۱) و راهبرد مثبت و منفی تنظیم شناختی هیجان(P<۰/۰۵) در مرحله پس آزمون و پیگیری اثربخش بود. براساس نتایج این پژوهش می توان گفت که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بهافزایش تاب آوری و راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان و کاهش راهبرد منفی تنظیم شناختی هیجان در نوجوان طلاق منجر می شود. لذا استفاده ازاین روش توصیه می گردد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , تاب آوری , تنظیم شناختی هیجان , دختران نوجوان , خانواده های طلاق