رابطه تمایز یافتگی و راهبردهای تنظیم هیجان با خودکنترلی در دانش آموزان دختر

هدف از این پژوهش تعیین رابطه تمایز یافتگی و راهبردهای تنظیم هیجان با خودکنترلی در دانشآموزان دختر مقطع متوسطه بود. روش تحقیق، همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دخترمقطع متوسطه شهر رشت (ناحیه یک) در سال تحصیلی ۱۴۰۱/۱۴۰۰ بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد ۲۵۰ نفر انتخاب و به پرسشنامه های تمایز یافتگی اسکورن (۲۰۰۰)، تنظیمهیجانی گراس و جان (۲۰۰۳)، خود مهارگری (خودکنترلی) تانجنی (۲۰۰۴) پاسخ دادند. داده های حاصلبه روش تحلیل رگرسیون چند متغیری با نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد بین واکنش پذیری عاطفی، گریز عاطفی، تمایز آمیختگی با دیگران، جایگاه من با خودکنترلی رابطه مثبت ومعنادار وجود دارد، بین متغیر هیجان فرونشانی و خودکنترلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. ولی بینمتغیر هیجان ارزیابی مجدد با خودکنترلی رابطه معنادار وجود ندارد.در نهایت تمایز یافتگی و راهبردهایتنظیم هیجان به طور معناداری توانستند خودکنترلی را پیش بینی و ۱۱ درصداز واریانس آن را تبییننمایند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج باید گفت یکی از مهمترین مهارتها، توانایی افراد در حل تعارضو برخورداری از صفت خودکنترلی است، افرادی که می توانند هدفهای واقع گرایانه را اولویت بندیکنند و در زمان تصمیم گیری میان عواطف و عقل تعادل برقرار کنند این افراد از تمایز یافتگی وراهبردهای تنظیم هیجانی بالاتری برخورداربوده، وبه احتمال بیشتری خودکنترلی بالایی خواهند داشت.

Keywords:

تمایز یافتگی , راهبردهای تنظیم هیجان , خودکنترلی , دانش آموزان دختر