بررسی نقش حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری بر میزان پایداری حمل ونقل شهری

از دهه ۱۹۹۰ به بعد تا کنون، در پاسخ به شرایط ناپایدار شهرها و حرکت به سوی شهرهای انسانمحور، نظریه توسعه پایدار مورد توجه برنامه ریزان شهری قرار گرفت . امروزه نیز ضرورت ایجاد پایداری در حوزه حمل ونقل شهری، بیش از پیش آشکار شده است . یکی از شاخص های مهم پایداری حمل ونقل ، سهم حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری (دوچرخه و پیاده) از سفرهای درونشهری است . هدف این پژوهش ، بررسی نقش شیوههای حمل ونقل همگانی ، دوچرخه و پیاده بر روی رتبه پایداری حمل ونقل شهرها است . از این رو سهم حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری شهرهای مهم دنیا گردآوری شدند. سپس با استفاده از تحلیل همبستگی ، ارتباط این شیوههای سفر با پایداری حمل ونقل شهرها بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که افزایش سهم حمل ونقل همگانی و شیوههای غیرموتوری، موجب افزایش پایداری حمل ونقل شهرها خواهد شد اما حمل ونقل همگانی به دلیل اثر منفی بر روی جنبه اقتصادی پایداری حمل ونقل ، اثر کمتری در این افزایش نسبت به شیوههای غیرموتوری دارد.

Keywords:

توسعه پایدار , حمل ونقل پایدار , حمل ونقل همگانی , تحلیل همبستگی , گزارش آرکادیس