رابطه بین ناامیدی با بهزیستی روا نشناختی دانشجویا ن

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین ناامیدی با بهزیستی روان شناختی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز بود. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان رشته های روان شناسی مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در این دانشگاه مشغول به تحصیل بودند که از این جامعه تعداد ۲۹۰ دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی روان شناختی ریف (RSPWB) و پرسشنامه ناامیدی بک (BHS) بود. روش های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون برای تجزیه وتحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزارSPSS-۲۳ استفاده شد. همچنین، سطح معنی داری برابر ۰۰۱/۰p< در نظر گرفته شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین ناامیدی با بهزیستی روان شناختی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین، نتایج رگرسیون نشان داد که ناامیدی توانایی پیش بینی بهزیستی روان شناختی دانشجویان را دارد. بنابراین، می توان بیان داشت که با افزایش امیدواری در دانشجویان، بهزیستی روان شناختی آنان را ارتقا بخشید. لذا، توصیه می‎گردد با برگزاری کلاس‎های آموزشی جهت بالا بردن میزان امیدواری دانشجویان، زمینه افزایش بهزیستی روان شناختی در آن‎ها فراهم گردد.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , ناامیدی , دانشجویان