بررسی استراتژی های مدیریت تعارض

تعارض دارای دو وجه است.جنبه منفی تعارض که مخرب است و مانع عملکرد موثر میشود و دیگری جنبه مثبت که باعث بهبود عملکرد فرد،گروه و سازمان می گردد،زیرا در صورت راضی بودن از شرایط موجود میتواند انگیزه افراد را برای تلاش و بهبود عملکرد سازمان افزایش دهد.افراد و مدیران در سازمان ها باید بروز تعارض را بپذیرند،درباره آن بیاموزند و چگونگی برخورد با آن را فرا گیرند.تعارض فرآیندی ست که در آن فرد یا گروه متوجه میشود که افراد یا گروه های دیگر اقداماتی انجام داده اند و یا در حال انجام آن هستند که اثرات منفی بر خواسته های آنها می گذارد. مدیریت تعارض استفاده از تکنیک های حل و فصل و تحریک برای دستیابی به سطح مطلوبی از تعارض است.در پژوهش حاضر از روش کتابخانه ای و مرور نظام مند منابع فارسی و لاتین استفاده شده است.نتایج نشان داد استراتژی های مدیریت تعارض مستقیم شامل: باخت و باخت، برد و باخت و برد-برد هستند که تکنیک های یکپارچه سازی (همکاری و حل مسئله)، هموارسازی(سازش)، تسلط ، اجتناب ، مصالحه، مداخلات شخص ثالث، حل اختلاف جایگزین و تسهیل را دربرمیگیرند. استراتژی های مدیریت تعارض غیرمستقیم شامل: کاهش وابستگی متقابل، بافرکردن، پین های ارتباطی رسمی، توسل به اهداف مشترک، ارجاع سلسله مراتبی، تغییر اسکریپت ها،ایجاد اهداف برتر،گسترش منابع،تغییر متغیر انسانی و تغییر متغیرهای ساختاری هستند. اجتناب از تعارض عملا غیرممکن است. حذف کامل مخالفت ها نیز مشکلات خاص خود را ایجاد می کند زیرا:در صورتی که هیچ گونه اختلاف نظری وجود نداشته باشد، هیچ انگیزه و تلاشی برای دستیابی به موفقیت و اصلاح برنامه ها و سیاست های ناقص وجود نخواهد داشت.در نتیجه جای حذف تعارض ها باید به فکر یادگیری راهی برای مدیریت تعارض ها بود.بدین جهت شناخت دانش تعارض،یادگیری مهارت ها و تکنیک های مدیریت تعارض برای مدیران و افراد در جهت کنترل میزان تعارضات در حد مطلوب و جلوگیری از آثار مخرب تعارضات ناکارآمد ضروری است.

Keywords:

تعارض , حل تعارض , مدیریت تعارض