بررسی اثر میزان و زمان مصرف خشکاننده پاراکوات بر صفات کیفی دانه و زودرسی باقلا در تاریخ های مختلف کاشت

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف میزان و زمان مصرف خشکاننده پاراکوات بر صفات کیفی دانه و زودرسی گیاه باقلا (رقم برکت )در تاریخ های مختلف کاشت ،آزمایشی به صورت بلوک های کامل تصادفی با ۲۱ تیمار در سه تکرار طی فصل زراعی ۸۹-۱۳۸۸ در اراضی شالیزاری موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت در سه سطح : ۱۰ مهر، ۲۵ مهر و ۱۰آبان و میزان مصرف پاراکوات در سه سطح :۲/۰، ۴/۰ و۶/۰ کیلوگرم در هکتار ماده موثره و زمان مصرف در دو سطح :۴۰% و ۶۰% رطوبت دانه غلاف های۱/۳ پایینی بوته بودند. صفات مورد ارزیابی شامل غلظت سم در بذر، وزن سم در صددانه ، وزن سم در عملکرد دانه و کارایی جذب سم در بذر و درصد پروتئین بود. نتایج نشان داد که بیشترین باقیمانده سم در بذور، متعلق به تیمار تاریخ کاشت ۱۰ آبان، زمان مصرف ۶۰ درصد رطوبت و غلظت ۶/۰ کیلوگرم در هکتار با میانگین ۷۹/۷ میلی گرم در کیلوگرم بود. کمترین مقدار سم نیز در تیمار ۲۵ مهر، زمان مصرف ۴۰ درصد رطوبت و غلظت ۲/۰ کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. تیمار پاراکوات در زمان ۶۰ درصد رطوبت و غلظت ۶/۰ لیتر در هکتار در تاریخ کاشت ۱۰ مهر با میانگین ۹۳/۰ میلی گرم در گرم نسبت به سایر تیمارها دارای وزن سم بیشتری در صددانه بود و کمترین وزن سم در صددانه نیز در تیمار تاریخ کاشت ۱۰ آبان، زمان مصرف ۶۰ درصد رطوبت بذر و غلظت ۲/۰ کیلوگرم در هکتار وجود داشت . بیشترین درصد پروتئین از تیمار عدم مصرف خشکاننده در تاریخ کاشت ۱۰ آبان با میانگین ۹۷/۳۰ درصد به دست آمد.

Keywords:

خشکاننده پاراکوات , تاریخ کاشت , باقلا , باقیمانده سم , درصد پروتئین .