نقش احساس تنهایی در پیش بینی وابستگی به تلفن همراه در دانش آموزان متوسطه دوره دوم

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش احساس تنهایی در پیش بینی وابستگی به تلفن همراه در دانش آموزان متوسطه دوره دوم بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. تمامی دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر اردبیل در سال ۱۴۰۲، جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که از این تعداد، ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های احساس تنهایی راسل و پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰) و آسیب های تلفن همراه جنارو، فلورز، ولا، گنزالز گیل و کابالو (۲۰۰۹) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وابستگی به تلفن همراه در دانش آموزان متوسطه دوره دوم با احساس تنهایی همبستگی مثبت معنی‎داری دارد (P<۰/۰۱). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر احساس تنهایی با بتای ۰۹/۰ به طور مثبت و معنادار میتواند وابستگی به تلفن همراه دانش آموزان متوسطه دوره دوم را پیشبینی کند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، احساس تنهایی می توانند وابستگی به تلفن همراه دانش آموزان متوسطه دوره دوم را پیش بینی کند؛ بنابراین، با اصلاح احساس تنهایی می توان وابستگی به تلفن همراه دانش آموزان متوسطه دوره دوم را کاهش داد.

نقش احساس تنهایی در پیش بینی وابستگی به تلفن همراه در دانش آموزان متوسطه دوره دوم Keywords:

احساس تنهایی , وابستگی به تلفن همراه , دانش آموزان متوسطه دوره دوم