رابطه ذهن آگاهی در تدریس با فرسودگی شغلی معلمان مدارس

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن آگاهی در تدریس با فرسودگی شغلی معلمان مدارس بود.پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان ( ۲۴ تا ۵۶سال) شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۲ بود. حجم نمونه ۲۴۰ نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفیخوشه ای انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ذهن آگاهی در تدریس فرانک وهمکاران ۲۰۱۶ و فرسودگی شغلی ماسلاچ و گلدنبرگ ۱۹۹۸ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان به کمک نرم افزار SPSS V۱۹ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، ذهن آگاهی در تدریس r=۰/۵۲۷ و مولفه های آن شامل ذهن آگاهی درون فردی معلم r=-۰/۵۱۷ و ذهن آگاهی بین فردی معلم r=۰/۴۷۳ با فرسودگی شغلی معلمان رابطه منفی و معنی داری P<۰/۰۱ داشتند. همچنین نتایج نشان داد ۳۸ درصد از واریانس فرسودگی شغلی معلمان به وسیله ذهن آگاهی در تدریس تبیین می شود. در نهایت نتایج حاصل از پژوهش حاضرنشان داده است ذهن آگاهی در تدریس رابطه مثبت و معنی داری با فرسودگی شغلی معلمان داشته وپیش بینی کننده آن بود و لذا آگاهی معلمان، مدیران، والدین و سایر متخصصان حوزه تعلیم و تربیت ازسازه ذهن آگاهی در تدریس جهت کاهش فرسودگی شغلی در معلمان مدارس حائز اهمیت است

Keywords:

ذهن آگاهی در تدریس , فرسودگی شغلی , معلمان