ارزیابی پذیرش بانکداری دیجیتال از سوی مشتریان با استفاده از مدل پذیرش فناوری دیویس

پیشرفت های فعلی در زمینه فناوری های الکترونیک ، باعث ایجاد تغییرات عمیق و بی وقفه در استفاده از بانکداری دیجیتال در بخش مالی شده است . برنامه ای که توسط موسسات مالی با بانک ها ارائه می شود و به کاربران خود اجازه می دهد حتی با یک دستگاه تلفن همراه از راه دور معاملات مالی خود را انجام دهند. این فرایند هم نیاز بانک ها و هم نیاز مشتری را با دسترسی سهل الوصول و دائمی فراهم می سازد و با پایین آوردن هزینه های مالی و سطح خطای پایین تر موجب بهبود خدمات رسانی می گردد. پژوهش حاضر به ارزیابی پذیرش بانکداری دیجیتال از سوی مشتریان با استفاده از مدل پذیرش فناوری دیویس پرداخته است . روش تحقیق مورد استفاده پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری مورد نظر کسانی هستند که در شعب بانک ملی حساب دارند. روش نمونه گیری در دسترس بوده است که تعداد ۱۶۴ نفر از مشتریان شعب بانک ملی انتخاب شد و جهت گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بین آنان توزیع شد و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون آماری همبستگی پیرسون و آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده گردید. در این پژوهش رابطه متغیرهای عوامل خارجی (شدت استفاده از وب، دامنه تمایل به نوآوری ، تجربه خرید اینترنتی قبلی ، رضایت مندی از شعب بانک های سنتی و رضایت مندی از دستگاه های (ATM ، ادراک از سهولت استفاده، ادراک از سودمندی و اعتماد را نسبت به پذیرش بانکداری دیجیتال از سوی مشتریان مورد سنجش قرار گرفت . در پژوهش حاضر، با بررسی رابطه بانکداری دیجیتال و عوامل موثر بر پذیرش آن نتیجه گرفته شد که در بین انواع عوامل تاثیر گذار، مهم ترین عامل ، عوامل خارجی است . سپس به ترتیب اعتماد، سهولت درک شده و در نهایت سودمندی درک شده بیشترین تا کمترین رابطه را با بانکداری دیجیتال دارند.

Keywords:

پذیرش , بانکداری اینترنتی , بانکداری الکترونیک , بانکداری دیجیتال.