رابطه تعارضات والدین -نوجوان با خودکنترلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم بندپی بابل

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تعارضات والدین -نوجوان با خودکنترلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم بندپی بابل بود. روش تحقیق در این این پژوهش بر اساس هدف از نوع بنیادی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه متوسطه دوم بندپی بابل در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۱۴۵۰ نفر بر اساس آمار گرفته شده از آموزش و پرورش بابل می باشد. به منظور انتخاب تعداد نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده شد که بر اساس آن تعداد ۳۰۴ نفر انتخاب شدند. در این پژوهش ، روش تصادفی خوشه ای برای انتخاب نمونه انتخاب شد. به منظور نمونه گیری در دو بخش بندپی غربی و شرقی بابل هر کدام ۵ مدرسه مقطع متوسه دوم دخترانه و از هر مدرسه ۳ کلاس انتخاب شدند. سپس از هر مدرسه یک کلاس در هر پایه تحصیلی انتخاب شدند. سپس از هر کلاس تعدادی دانش آموز بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودکنترلی تانگنی و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه تعارض والدین - نوجوان فاین ، جی مورلند و اندرشوبل (۱۹۸۳) است . جهت تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آمار استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن متغیرها و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیر در نرم افزار ۲۲SPSS. استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که بین تعارضات والدین -نوجوان با خودکنترلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم بندپی بابل رابطه وجود دارد.

Keywords:

تعارضات والدین - نوجوان , خودکنترلی , دانش آموزان دختر مقطع متوسطه