اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر بارمراقبتی و پرخاشگری مراقبا ن غیررسمی سالمندان مبتلا به بیماری مزمن

نگهداری و حمایت از سالمند بیمار در منزل چالش های فراوانی را برای خانواده ایجاد می کند و ممکن است باعث ایجاد مشکلات روانی در مراقبان شود. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بارمراقبتی و پرخاشگری مراقبان اصلی سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن انجام شد. پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مراقبان سالمندان مبتلا به بیماری مزمن شهرستان تویسرکان بود. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و ۴۰ نفر از افراد واجد شرایط ورود در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی ، بارمراقبتی زاریت و پرخاشگری اهواز بود. در گروه آزمایش ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۸ جلسه انجام و دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری و توسط نرمافزار ۲۵SPSS تحلیل شد. در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون، نمرات بارمراقبتی و پرخاشگری کاهش و بین دو گروه کنترل و آزمایش از نظر بارمراقبتی و پرخاشگری تفاوت معنادار وجود داشت (۰۵/۰.(P < باتوجه به نتایج ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بطور موثری پرخاشگری و بارمراقبتی را کاهش می دهد؛ بنابراین می توان از این درمان برای به حداقل رساندن آسیب های روانی در مراقبان استفاده کرد.

Keywords:

پذیرش و تعهد , اکت , پرخاشگری , بارمراقبتی , مراقبان