اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر گشودگی به آینده ی دانش آموزان در زمان همه گیری کووید۱۹

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری بر گشودگی به آیندهی دانش آموزان در زمان همه گیری کووید۱۹ بوده است . این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهرستان ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱؛۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند استفاده شد. ۳۰ نفر بر اساس نمره آنها در پرسشنامه ها به عنوان نمونه انتخاب شدند و با گمارش تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایشی و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. روشگرد آوری دادهها شامل دو روش کتابخانه ای و میدانی بوده اند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه گشودگی استفاده شده است . آزمودنی های گروه های آزمایشی به مدت ۹ جلسه و هفته ای یک بار و هر جلسه ای به مدت ۹۰ دقیقه تحت آموزش شناختی رفتاری ویلدر موت(۲۰۰۸) قرار گرفت در حالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام شد. در تحلیل توصیفی از میانگین ، انحراف معیار، جداول و غیره استفاده گردید و در آمار استنباطی با رعایت مفروضه ها و با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ از تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان دادند که درمان شناختی رفتاری بر افزایش گشودگی به آیندهی دانش آموزان در زمان همه گیری کووید۱۹ تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , گشودگی به آینده ی , کووید۱۹.