نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم هیجان در ارتباط بین تمایزیافتگی خود و کیفیت زندگی در دانشجویان پرستاری

اهداف: تفکیک خویشتن یا تمایز یافتگی با توجه به کارکرد درون روانی ،توانایی جداسازی فرایند های عاطفی از فرایند های عقلانی با توجه به کارکرد بین فردی ،توانایی تجربه کردن صمیمیت همراه با استقلال در روابط بین فردی و تعامل مناسب میان انها می باشد که یکی از مهم ترین عوامل در بهبود کیفیت زندگی می باشد و لازم است افراد از مدل و الگوهای مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی سالم با توجه به استفاده از راهبردهای تنظیم هیجانی مناسب ، پیروی کنند. هدف تحقیق حاضرتبیین نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم هیجان در ارتباط بین تمایزیافتگی خود و کیفیت زندگی در دانشجویان پرستاری بود.ابزار و روش ها: پژوهش توصیفی حاضر از نوع تحلیل مسیر، در سال ۱۴۰۱ در بین ۲۳۵ نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان) انجام شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تنظیم هیجانی ( (EPQ، پرسشنامه تمایز یافتگی خود( DSI-SR )و پرسشنامه کیفیت زندگی بود. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل یابی معادلات ساختاری و به وسیله نرم افزارهای ۲۳AMOS و ۲۳SPSS تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین تمایز یافتگی خود با کیفیت زندگی ، بین راهبردهای تنظیم هیجان ارزیابی مجدد و سرکوبیبا کیفیت زندگی، بین تمایزیافتگی خود با راهبردهای تنظیم هیجانی ارزیابی مجدد و سرکوبی همبستگی معنیداری وجود داشت. همچنین مدل مفهومی مورد نظر، از برازندگی مطلوبی برای جامعه هدف برخوردار بود.نتیجه گیری: تمایزیافتگی خود بصورت مستقیم و با میانجی گری راهبردهای تنظیم هیجانی ارزیابی مجددو سرکوبی بصورت غیر مستقیم، نقش موثری در کیفیت زندگی افراد ایفا می کند.

Keywords:

راهبرد های تنظیم هیجان , تمایزیافتگی خود , کیفیت زندگی , دانشجویان