عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی؛ از عادی سازی روابط تا طوفان الاقصی

به خود اختصاص داده است. توافقی که تلا شهای دیپلماتیک دولت جو بایدن را باید مه مترین عامل تسهی لکننده آن دانست. این عاد یسازی در ابعاد راهبردی
و کلان حائز اهمیت است؛ برای رژیم اشغالگر قدس، عاد یسازی روابط با هریک از کشورهای عربی-اسلامی همواره یک هدف راهبردی بوده و در این میان،
عربستان هدف ب همراتب مطلو بتری محسوب م یشود. درمقابل، برای عربستان سعودی، تحقق اهداف بلندپروازانه چش مانداز ۲۰۳۰ و جبران عق بماندگی این
کشور در زمین ههای فناوران های نظیر امنیت سایبری، هوش مصنوعی و انرژ یهای تجدیدپذیر، رابطه با رژیم صهیونیستی را توجیه م یکند. ضمن آنکه ریاض
به دنبال دستیابی به فناوری غن یسازی اورانیوم، دریافت هواپیماهای اف- ۳۵ و حتی دریافت تضمی نهای امنیتی آمریکا است. در نهایت، آمریکا عاد یسازی
روابط ریاض-ت لآویو را یک پیروزی بزرگ ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی برای خود تلقی م یکند. چرا که این عاد یسازی، علاو ه بر همگرایی امنیتی، چسبندگی
عربستان به پایگاه غرب را افزایش داده و از تهدید هژمونی دلار که ب هواسطه نزدیکی عربستان به چین در موضوع معاملات نفتی محتمل بود، جلوگیری م یکند.
با وجود تشدید تلا شهای دیپلماتیک، چش مانداز عاد یسازی روابط بین رژیم اشغالگر قدس و عربستان سعودی به دلیل پویای یهای سیاسی منطقه همچنان
با پیچیدگ یهای زیادی همراه است. عملیات الاقصی نشان داد که بدون حل پایدار منازعه فلسطین، عاد یسازی روابط با رژیم صهیونیستی و اتحاد راهبردی با
آن ممکن نیست. بدون تردید، عملیات الاقصی و پیامدهای آن، معماری امنیتی-سیاسی غرب آسیا را متحول خواهد کرد. احتمال م یرود که عربستان سعودی
دس تکم به طور موقت از فرمول «دشمن دشمن من، دوست من است » دست بردارد و ضمن حفظ روابط سنتی با آمریکا، به تنوع بخشیدن به سبد سیاست
خارجی خود ادامه دهد. جمهوری اسلامی ایران نیز ضمن رصد تحولات مرتبط با همگرایی/واگرایی با رژیم اشغالگر قدس، سناریوهای مرتبط با دیپلماسی نگاه
به شرق، بازدارندگی، تن شزدایی با همسایگان و تقویت محور مقاومت را ارزیابی و پ یگیری خواهد کرد. فضای کنونی منطقه م یتواند به افزایش اهمیت و نقش
راهبردی جمهوری اسلامی ایران در ترسیم/بازترسیم شا هرا ههای بی نالمللی، تصمیمات بزر گمقیاس حوزه انرژی، هژمون یزدایی از دلار، تقویت محور مقاومت،
تغییرات جدید ژئوپلیتیک و سامان ههای دفاعی-امنیتی منجر شود. همسوسازی ابعاد مختلف سیاس تگذاری کشور و زمین هسازی برای انتقال ظرفیت سیاسی و
ژئوپلیتیکی ایجا دشده به حوزه اقتصاد م یتواند به بهر هبرداری مناس بتر از این ظرفیت جدید منتهی شود.