مقایسه تأثیر 7 هفته تمرینات الاستیک( دستگاه VertiMax)، پلایومتریک و مقاومتی بر عوامل منتخب بی هوازی در والیبالیست های مرد باشگاهی

مقدمه: توانایی گسترش توان انفجاری پایین تنه یکی از عوامل مهم موفقیت در برنامه آماده سازی بازیکنان والیبال می باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر 7 هفته برنامه تمرینی الاستیک، پلایومتریک و مقاومتی بر میزان پرش عمودی، قدرت عضلانی و توانایی جابجایی بازیکنان والیبال انجام شد. مواد و روش ها: 30 والیبالیست باشگاه آذرپیام ارومیه انتخاب شدند و ره طور تصادفی در سه گروه ده نفری تمرینات الاستیک (دستگاه VertiMax)، تمرینات پلایومتریک و مقاومتی قرار گرفتند. عملکرد والیبالیست ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون توسط آزمون پرش عمودی سارجنت، اسکات و دوی 45 متر سرعت اندازه گیری شد. برای بررسی تفاوت های درون گروهی و بین گروهیی به ترتیب از آزمون آماری t همبسته و آزمون آنالیز واریانس یک راهه و تست تعقیبی توکی استفاده شد. یافته های تحقیق: نتایج تحلیل آماری نشان داد انجام 7 هفته برنامه تمرینی الاستیک، پلایومتریک و مقاومتی به شکل معناداری میزان پرش عمودی و اسکات را در بازیکنان والیبال افزایش می دهد. رکورد دوی 45 متر نیز تنها در گروه الاستیک و پلایومتریک کاهش معناداری نشان داد. همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که در متغیرهای پژوهشی تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی وجود دارد .(P< 0/05). بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از شیوه تمرین الاستیک در کنار برنامه تمرینی پلایومتریک و مقاومتی می تواند به عنوان شیوه تمرینی نوین و جدید جهت افزایش قدرت و توان انفجاری عضلات اندام تحتانی در برنامه تمرین تیم ها و رشته های مختلف ورزشی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

تمرین الاستیک(VertiMax) , تمرین پلایومتریک , تمرین مقاومتی , والیبالیست های مرد باشگاهی