بهبود در تعامل اجتماعی کودکان اتیستیک متعاقب آموزش تکنیک های کاتا

هدف: هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش تکنیک های کاتا در افزایش تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم می باشد. روش شناسی: شرکت کنندگان شامل 30 نفر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در رده سنی 16-5 سال ( میانگین سنی 9/8± 3/28)می باشند که پس از یکسان سازی با توجه به متغیرهای سن، جنسیت و میزان شدت اختلال در تعاملات اجتماعی در دو گروه تجربی (n= 15) و کنترل (n= 15) قرار گرفتند. هر شکرت کننده در گروه تجربی توسط یک مربی کاتا به طور نفرادی به مدت سه ماه (4 روز در هفته: 54 جلسه) تحت آموزش تکنیک های ادارکی- حرکتی کاتا( در رشته رزمی کاراته) قرار گرفت. تغییرات در شدت اختلالات تعاملات اجتماعی از طریق خرده مقیاس تعاملات اجتماعی در مقیاس ربته بندی اتیسم گیلیام ویرایش دوم مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری t همبسته و مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج در گروه تجربی حاکی از افرایش معنادار در تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در اثر آموزش تکنیک های کاتا بود. خوشبختانه این نتایج تا 1 ماه بعد از اتمام دوره ی آموزشی حفظ شد. با این حال، افراد شرکت کننده در گروه کنترل تغییر معناداری در تعاملات اجتماعی نشان ندادند. بحث و نتیجه گیری: یافته پژوهش حاضر مشخص ساخت که تکنیک های کاتا تعاملات اجتماعی را در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم به طور معناداری افزایش می دهد. بنابراین با توجه به اثرات سودمند انجام تکنیک های کاتا در افزایش تعاملات اجتماعی کودکان اتیستیک به کلیه مسئولان، مرییان و والدین این کودکان پیشنهاد می شود برنامه های شرکت در فعالیت های حرکتی را در برنامه هفتگی این کودکان قرار دهند.

Keywords:

کاتا , تعاملات اجتماعی , اختلال طیف اتیسم