استفاده از شواهد کانیشناسی و بافتی در تعیین زایش کانسار فسفات بناری (کوه لار) ،دهدشت، استان کهکیلویه و بویراحمد

چندین رخداد فسفاتی در جنوب-غرب ایران، به صورت بین لایهای در سنگهای رسوبی سازند پابده (ائوسن-الیگوسن) قرار گرفته است.کانسار فسفریت بناری در 20 کیلومتری جنوبشرق شهرستان دهدشت، استان کهکیلویه و بویر احمد، در قسمت میانی زون زاگرس چین خورده قرار گرفته است. هدف این مقاله بررسی کانی شناسی و تعیین شرایط بافتی به منظور ایجاد الگوی زایشی نهشته های فسفریتی دریایی در زمان ائوسن -الیگوسن حوضه ساختاری زاگرس است در این راستا تعداد 20 نمونه از افق فسفاتی که 15 متر ضخامت دارد برای مطالعات برداشت شده است. نتایج حاصل از مطالعات صورت (XRD) میکروسکوپی و کانیشناسی و آنالیز پراش اشعه ایکس گرفته نشان میدهد که مواد فسفاتی شامل خردههای استخوان، پلت، اائید، گلوکونیت، فلوئورآپاتیت و کربنات هیدروکسی آپاتیت هستند. دیگر کانیها شامل کلیست، کائولینیت، مونتموریونیت و کوارتز هستند که زمینه سنگ را تشکیل میدهند. بافت شاخص مواد فسفاتی در زیر میکروسکوپ به صورت پرکننده و جانشینی ثانویه در زمینه آهکی و میکروفسیلها میباشد. فسفریت به شکل لایهای و لنزی شکل است که نودولهای با اندازه مختلف در آن قابل مشاهده است. بررسیهای سنگشناسی وکانیشناسی نشان میدهند که کانیهای فسفاتی به صورت تهنشست مستقیم ازآبهای بین منفذی و همچنین به صورت غیر مشتقیم در طول دیاژنز رسوبات شکل گرفته اند.