اثر بخشی برنامه فرزند پروری مثبت بر کیفیت رابطه والد - فرزندی در مادران دانش آموزان دختر متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر کیفیت رابطه والد فرزند در مادراندارای نوجوان دختر انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون ، پس آزمونهمراه با گروه گواه و با استفاده از جایگزینی تصادفی آزمودنی ها در گروه های آزمایشی و گواه است. جامعهآماری، شامل مادران دارای دانش آموزان سیزده تا هجده سال در شهر اصفهان ، سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱بود. ۴۰ آزمودنی با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروهآزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت روابط والدد – فرزنددی ۱۹۸۳ ، بود.تحلیل داده ها با روش تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات گروه آزمایشبا گروه گواه تفاوت دارد. بنابراین برنامه فرزند پروری مثبت توانسته است کیفیت رابطه والد فرزند را افزایش دهد. به عبارت دیگر آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کیفیت رابطه والد فرزند تاثیر معنادار داشت.

Keywords:

برنامه فرزند پروری مثبت , کیفیت رابطه والد فرزندی , مادران , دانش آموزان دختر , متوسطه دوم